Przeprowadziliśmy 5 spotkań: trzy w języku polskim i dwa po angielsku. Rozdaliśmy także, przez trzy niedziele lutego, ok. 250 ankiet synodalnych, z których 15 wypełnionych otrzymaliśmy z powrotem.

Formularz ankiety zawierał 7 pytań przygotowanych na podstawie zestawu 16 pytań znajdującego się w materiałach synodalnych Archidiecezji Birmingham i podzielonego oryginalnie na trzy grupy. Pytania 1-3 odpowiadają grupie pod nazwą komunia (Communion), pytania 4-5 grupie uczestnictwo (Participation), a pytania 6-7 grupie misja (Mission).

Poniżej zamieszczamy opracowanie odpowiedzi na te pytania, udzielanych zarówno podczas spotkań jak i pisemnie na zwróconych formularzach ankiet: 

1. Co uważasz za najważniejsze w Twojej przynależności do Kościoła?

• przystępowanie do sakramentów, a zwłaszcza sakramentu Eucharystii;
• możliwość rozwijania swojej wiary;
• pogłębianie swojej więzi z Bogiem;
• spotykam innych wierzących i nie czuję się samotny/samotna ze swoją wiarą w świecie obojętnym na sprawy religijne;
• wypełniam obowiązek przekazania wiary następnym pokoleniom.

2. Z jakich powodów praktykują (nie praktykują) Twoi bliscy, znajomi, koledzy etc.?
   
   Odpowiedzi pochodzące od praktykujących i nie praktykujących zostały umieszczone na osobnych listach, z tym zastrzeżeniem, że do pierwszej z nich można również dodać odpowiedzi z punktu 1.

 Pandemia koronawirusa uświadomiła wielu ludziom, że mają autentyczną potrzebę wspólnotowej modlitwy w kościele, szczególnie uczestnictwa we Mszy Świętej. Niektórzy z nich boleśnie przeżywali zamknięcie kościołów, ci o mniejszej wierze mogli zupełnie ją utracić. Ludzie starsi, nie używający aplikacji typu Zoom czy Facebook nie mogli korzystać z transmisji internetowych z kościołów podczas pandemii. Jednocześnie dla części wiernych, zwłaszcza młodszych dorosłych, pandemia stała się impulsem mobilizującym do wzięcia większej odpowiedzialności za swoją wiarę i sami organizowali się na spotkaniach modlitewnych online. 

3. Co można zmienić w funkcjonowaniu parafii/Kościoła, aby praktykowało więcej katolików?

• przede wszystkim nie zmieniać Bożych przykazań i moralnego nauczania Kościoła ze względu na ludzką wygodę - wielu ludzi przestało praktykować, bo wcześniej wybrali życie w grzechu;
• częstsza i bardziej gruntowna katecheza dorosłych, ponieważ wierni nie rozumieją niektórych punktów nauczania Kościoła, np. dlaczego kobiety nie mogą być księżmi, dlaczego można pójść na niedzielną Mszę w sobotę, ale już nie w poniedziałek, dlaczego tylko naturalne metody planowania rodziny są moralnie dopuszczalne itd.
• stała formacja dzieci i młodzieży wykraczająca poza przygotowanie do sakramentów Eucharystii i bierzmowania - często katolickie szkoły nie przekazują tradycyjnych katolickich wartości;
• organizować konferencje i warsztaty nt. praktycznych zagadnień na styku wiara-życie,  prowadzonych przez specjalistów (lekarzy, pedagogów, psychologów itp.), dotyczących np. naturalnych metod planowania rodziny, życia w małżeństwie, macierzyństwa i ojcostwa, kierownictwa duchowego itp.
• dbać o śpiew i muzykę na niedzielnych Mszach, aby były żywe i radosne;
• wykorzystywać jak najczęściej obrzędy błogosławieństw przypisane do wspomnień i uroczystości świętych, np. błogosławieństwo gardeł w dzień św. Błażeja;
• wprowadzić więcej nabożeństw i wydarzeń modlitewnych poza Mszą Świętą, np. adoracja Najświętszego Sakramentu, grupy biblijne i modlitewne, pielgrzymki itp.;
• zadbać o stronę ludzką w kościele, tzn. przywitać nowych parafian i gości, zorganizować regularne spotkania zapoznawcze np. z darmową kawą i ciastkiem,…
• utrzymywać kontakt z parafianami mieszkającymi w mojej okolicy, zwłaszcza starszymi i chorymi, zainteresować się dlaczego przestali przychodzić do kościoła, zaproponować podwiezienie itp.
• używać prostego i zrozumiałego języka na kazaniach i w katechezie

4. W jaki sposób angażujesz się w życie Kościoła/swojej parafii?
   
   Zdecydowana większość ludzi, która wzięła udział w spotkaniach i ankietach to parafianie zaangażowani w życie parafii na poziomie ponadprzeciętnym: uczestniczący we Mszy częściej niż raz w tygodniu, czytający czytania na Mszach, prowadzący różaniec i inne modlitwy, członkowie grup parafialnych i wolontariusze. Tylko jedna osoba podała w ankiecie, że w żaden sposób nie jest zaangażowana w życie parafii.

5. Co zmienić, aby więcej wiernych i w większym stopniu angażowało się w życie Kościoła/parafii?

• organizować szkolenia z umiejętności lidera dla księży i świeckich odpowiedzialnych za grupy;
• liderzy grup, z pomocą księży, powinni zawczasu wybrać i przygotować swoich następców, zwracając się do nich osobiście; 
• otoczyć opieką i troską duszpasterską oraz zapewnić stałe wsparcie ludziom, pełniącym funkcje w parafii;  żeby nie przydzielać komuś zadania i następnie zostawić go samego;
• wprowadzić rotację, kadencyjność ludzi odpowiedzialnych za różne obowiązki w parafii;
• uczyć się umiejętności delegowania zadań (księża i liderzy świeccy);
• upubliczniać jak najwięcej szczegółów dotyczących organizacji i funkcjonowania parafii, ze stroną finansową włącznie, aby ludzie poczuwali się do współodpowiedzialności;
• regularnie ogłaszać o potrzebie wolontariuszy w parafii do różnych bieżących zadań;

6. W jaki sposób nasza parafia może się przyczynić do budowania lepszego świata wokół nas, tzn. bardziej przypominającego królestwo Boże?

7. Jak w naszej parafii można skuteczniej przychodzić z pomocą biednym, chorym, niepełnosprawnym, samotnym, uzależnionym, wykluczonym, bezdomnym, uchodźcom,..?

    Powyższe dwa pytania zostały potraktowane przez odpowiadających łącznie: 

• organizować zbiórki pieniężne i zbiórki darów na rzecz ubogich;
• prowadzić, aktualizowaną na bieżąco, bazę kontaktów do instytucji i osób udzielających fachowej pomocy: noclegownie dla bezdomnych, poradnia rodzinna, psychologiczna, pedagogiczna; grupy terapeutyczne dla uzależnionych; prawnik itp. - żeby umieć rozpoznać, jakiej konkretnej pomocy potrzebuje przychodząca do kościoła osoba i odpowiednio ją dalej pokierować;
• jeśli są chętni parafianie, to zorganizować przy parafii dyżury osób udzielających nieodpłatnie fachowych porad psychologicznych, prawnych itp.
• rozważyć stworzenie przy parafii grup zajmujących się szeroko pojętą działalnością charytatywną;
• zaangażować czas i siły do ewangelizacji ulicznej, np. odpowiednio przygotowanych parafian, którzy, chodząc w parach, będą rozmawiali z napotkanymi ludźmi o wierze, Kościele, modlili się z nimi - na ulicy, po domach,…

Podsumowując, wypada stwierdzić, że konsultacje synodalne w parafii były czasem ciekawych i głębokich rozmów, przebiegających w atmosferze miłości i odpowiedzialności za Kościół. Zostało zgłoszonych wiele konstruktywnych i kreatywnych propozycji, z których część nadaje się do niemal natychmiastowego zastosowania, a inne mogą przynieść owoce w przyszłości. Mamy również nadzieję, że niektóre z wielu rozdanych ankiet trafiły także do ludzi, którzy znajdują się na tzw. peryferiach Kościoła.